Hellenistic-Roman Theatre –a w zasadzie pozostałości teatru zniszczonego przez wieki, trzęsienie ziemi i wykorzystywanie pozostałości jako budulca zachowany w słabym stanie. Bez możliwości dojścia ze względu na ogrodzenie, brak jakiejkolwiek informacji. Przy teatrze wejście na kładkę widokową
Teatr hellenistyczno-rzymski, który niegdyś rozbrzmiewał echem głosów
aktorów i aplauzem widzów, opowiada historię dziedzictwa kulturowego,
które rozciąga się na wieki.
Zbudowany około 300 r. p.n.e. przez Ptolemeuszy z Aleksandrii, teatr ten znalazł swój dom na południowym zboczu wzgórza, po północno-wschodniej stronie starożytnego, otoczonego murami miasta Nea Pafos. Był świadectwem trwałej miłości do sztuk widowiskowych w czasach greckich i rzymskich, a jego istnienie trwało do końca IV wieku n.e.
Teatr przeszedł kilka przemian w swojej historii, z co najmniej pięcioma głównymi fazami budowy i renowacji. Fazy te odzwierciedlają ewoluujący charakter przedstawień, od wczesnej tradycji greckiej po bogactwo okresu rzymskiego, a także reakcje na zniszczenia spowodowane przez trzęsienia ziemi.
U szczytu swojej świetności, za panowania rzymskich cesarzy Antoninów w połowie II wieku n.e., budynek sceny teatru został ozdobiony majestatyczną marmurową fasadą. Z niezwykłą szerokością 90 metrów i cavea, która mogła pomieścić ponad 8 000 widzów pod imponującym kątem 26,5 stopnia, teatr ten był prawdziwym cudem starożytnej inżynierii i architektury.
Jednak pod koniec III wieku n.e., prawdopodobnie w następstwie niszczycielskiego trzęsienia ziemi w 365 r. n.e., teatr został opuszczony. Znaczna część kamienia została ponownie wykorzystana i wywieziona do wykorzystania w innych projektach budowlanych w całym mieście. Przez wieki teatr leżał w cichym spoczynku, jako relikt minionych czasów.
Jednak w XII i XIII wieku n.e. teatr przeżywał swoisty renesans. Tętniący życiem port w Pafos, który był kluczowym ośrodkiem gospodarczym dla krzyżowców w drodze do Ziemi Świętej, ożywił to starożytne miejsce.
Zbudowany około 300 r. p.n.e. przez Ptolemeuszy z Aleksandrii, teatr ten znalazł swój dom na południowym zboczu wzgórza, po północno-wschodniej stronie starożytnego, otoczonego murami miasta Nea Pafos. Był świadectwem trwałej miłości do sztuk widowiskowych w czasach greckich i rzymskich, a jego istnienie trwało do końca IV wieku n.e.
Teatr przeszedł kilka przemian w swojej historii, z co najmniej pięcioma głównymi fazami budowy i renowacji. Fazy te odzwierciedlają ewoluujący charakter przedstawień, od wczesnej tradycji greckiej po bogactwo okresu rzymskiego, a także reakcje na zniszczenia spowodowane przez trzęsienia ziemi.
U szczytu swojej świetności, za panowania rzymskich cesarzy Antoninów w połowie II wieku n.e., budynek sceny teatru został ozdobiony majestatyczną marmurową fasadą. Z niezwykłą szerokością 90 metrów i cavea, która mogła pomieścić ponad 8 000 widzów pod imponującym kątem 26,5 stopnia, teatr ten był prawdziwym cudem starożytnej inżynierii i architektury.
Jednak pod koniec III wieku n.e., prawdopodobnie w następstwie niszczycielskiego trzęsienia ziemi w 365 r. n.e., teatr został opuszczony. Znaczna część kamienia została ponownie wykorzystana i wywieziona do wykorzystania w innych projektach budowlanych w całym mieście. Przez wieki teatr leżał w cichym spoczynku, jako relikt minionych czasów.
Jednak w XII i XIII wieku n.e. teatr przeżywał swoisty renesans. Tętniący życiem port w Pafos, który był kluczowym ośrodkiem gospodarczym dla krzyżowców w drodze do Ziemi Świętej, ożywił to starożytne miejsce.
Katakumby Agia Solomoni -miejsce nieopodal teatru , trochę niezaopiekowanie.Wejście bezpłatne, a przez to trochę śmietnik. Jednak robi wrażenie. Krótki spacer po schodkach do góry i powrót kładka nad droga do ulicy. Z kładki można podziwiać okolice. Warto zwiedzić, nie zajmuje dużo czasu a na powierzchni mozaika do obejrzenia
Pafos Medieval Tower -nie jest średniowieczna wieża – to wiatrak, zbudowany w 1882 roku przez Othonasa Trechakisa, syna Dimitriosa Trechakisa, konsula greckiego na Cyprze. Wiatrak odgrywał kluczową rolę w mieleniu pszenicy, wydobywaniu oleju i przetwarzaniu innych produktów rolnych
Turecka łaźnia (hamam), która jest świadectwem wpływów tureckich na Cyprze w okresie, gdy wyspa była pod panowaniem Imperium Osmańskiego (1571-1878). Łaźnie tureckie w Pafos stanowiły część tradycji i kultury osmańskiej, które obejmowały zarówno aspekty higieny, jak i społeczne. Budynek z kamiennym sklepieniem składa się z trzech części: recepcji, części pośredniej i głównych łaźni. Łaźnie były używane do lat 50. XX wieku i zostały całkowicie odrestaurowane w 2015 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz